ضمیر پاک آن مرغ سخن ساز		چو این افسانه کردم پیشش آغاز
شد از حال دل پر دردم آگاه		چو آتش گشت و شد با باد همراه
به خلوتگاه آن آرام جان رفت		باستادی ز هر چشمی نهان رفت
باو از هر دری افسانه میگفت		حکایت خوب و استادانه میگفت
ز من هر دم غمی تقریر میکرد		ز دریائی نمی تقریر میکرد
چو رمزی زین حکایت یاد کردی		سمنبر زان سخن فریاد کردی
بصنعت زین سخن دوری نمودی		بدو آئین مستوری نمودی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: